Saskia Claassens-Hopstaken
Niet iemand anders maar ikzelf was mijn grootste gevaar en belemmering.
Ik zat vijf maanden in de buik van mijn moeder toen mijn vader in een dronken bui bedacht dat ik niet zijn kind was. Samen met zijn net zo dronken broer achtervolgde hij mijn moeder met een mes om dat kind uit haar buik te gaan snijden. Mijn moeder vluchtte weg en rende in paniek de galerij op. Daar viel ze plat op haar zwangere buik op de grond. Doodsangsten uitstaand lukte het haar om weg te komen. De volgende dag was mijn vader zoals altijd vol berouw. Tot hij weer de volgende keer dronken zou zijn… Al in de buik van mijn moeder speelde angst een hoofdrol in mijn leven. Dit is de eerste veertig jaar van mijn leven zo gebleven. Mijn moeder scheidde van mijn vader in mijn eerste levensjaar waarbij mijn vader duidelijk aangaf dat ze “dat kind” wel mee mocht nemen als hij de flat maar kreeg. De angst voor afwijzing die mijn leven zou gaan bepalen werd daar gevormd. Als je eigen vader je niet eens wilt, wie zou je dan wel in hemelsnaam willen?
De angst voor afwijzing bepaalde mijn kindertijd. Ik werd een makkelijke prooi voor mensen die weinig goeds in de zin hadden. Grenzen kon ik niet aangeven, want ik stond in dienst van anderen. In mijn tienertijd was ik er klaar mee. Ik had inmiddels al meerdere negatieve ervaringen opgedaan en ik besloot mezelf te gaan wapenen. Ik werd hard en stoer van buiten. Van binnen bleef ik echter het angstige meisje. Dit patroon heb ik nog tientallen jaren volgehouden. Ik deed me anders voor dan ik was om mijn kwetsbaarheid te verbergen. Uiteindelijk resulteerde dit als veertiger in een fikse burn out.
Ik wist toen net dat ik een vrouw was met een hoge gevoeligheid en een even hoge intelligentie. Het voelde echter alleen maar alsof ik een nog grotere mislukkeling was toen ik dat ontdekte. Waarom had ik mijn school niet afgemaakt als ik zo slim was? Waarom had ik meer dan veertien werkgevers versleten? Wie is er nu hoogbegaafd en heeft zelfs niet eens haar middelbare school afgemaakt?! Nou, ik dus.
Ik maakte kennis met de positieve desintegratie theorie van prof. Dabrowski en dit veranderde mijn leven. Het bracht me inzicht in mezelf en mijn afgelegde pad. Ik ontdekte mijn talenten en ik leerde hoe mijn altijd aanwezige angst voor afwijzing mij belemmerde in het ontwikkelen van mijn autonome authentieke zelf. Niet iemand anders maar ikzelf was mijn grootste gevaar en belemmering.
Het was de start van een nieuw leven. Een leven waarin ik mijn eigen praktijk opende als jeugd- en gezinscoach gespecialiseerd in hooggevoeligheid en hoogbegaafdheid. Praktijk SAS, wat staat voor Sensitief Authentiek Sterk. Hierin begeleid ik kinderen en hun ouders bij het gaan leven vanuit hun authentieke zelf.
Ik vertaalde de positieve desintegratie theorie naar een methodiek die voor kinderen, jongeren en volwassen ingezet kan worden en ik leid nu professionals in hulpverlening en onderwijs op in deze methodiek. Ik schreef een kinderboek om talentvolle kinderen te helpen en dat boek wordt nu zelfs in Amerika uitgegeven. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je leeft en werkt vanuit je hart je alles kunt bereiken wat je wilt. Zelfs zonder middelbare schooldiploma!
