Niek van den Adel
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat.
“Mensen vragen mij wel eens,
hoe kun je toch zo positief blijven met zoveel pijn?
Ik vraag dan altijd hoe ze toch zo negatief
kunnen blijven zonder pijn.”
In 2010 verandert er door zijn ongeluk een hoop. Hij heeft dankzij zijn dwarslaesie en syryngomeylie geleerd om geluk te mogen ervaren. Elke dag weer, ook als de dag, ondanks 43 pillen per dag, begint met veel pijn. En of het nou fysieke pijn is, mentale pijn of organisatiepijn, dat
maakt hem niet uit. Leuk is het niet maar je kan er mee dealen als je daarvoor kiest.
Hij doe niets anders dan metaforen en verhalen vertellen. Over verliefd worden op zijn therapeute, hij neemt mensen weer terug naar de essentie van ons leven. Waarom we de dingen doen waarom we ze doen. En als we ze dan doen, worden we daar dan nog gelukkig van?
We leven in een tijd die qua snelheid zijn weergang niet kent. Hoe blijven we overeind, bij onszelf en leven we het leven wat we willen… In plaats van geleefd worden. Het verhaal gaat over oprecht aandacht geven, over de utopie van gastvrijheid, over lachen en over huilen. Over geluk zit niet in je benen,
over omgang met de bezoeker en jouw collega. Over bliepmiepen, over de beste dienstverlener ter wereld; Joep zijn hulphond, inspiratie en motivatie. Over dat geluk niet in je benen zit en nog veel meer. Dat heeft dan ook alles en helemaal niets met pijn te maken. Wat valt er te leren van een levensgenieter die dankbaar is voor zijn pijn? De hoge pieken en dalen van zijn leven zullen zorgen voor een
lach en een traan op het podium. Een optreden waar u nog lang van na zult genieten.
Ondanks alle pijn..
