Swetlana is net 4 weken bevallen van haar zoontje als plotseling haar oudste dochtertje van 2 jaar een lawine van epileptische aanvallen krijgt. Niet eentje, maar tientallen aanvallen. Elke dag.
De schrik is enorm en halsoverkop komt het hele gezin in een mallemolen terecht van onderzoeken, ziekenhuis opnamen, medicatie en ondraaglijke onzekerheid. Niemand weet precies wat er aan de hand is. Behandelingen slaan niet aan en binnen enkele maanden gaat haar dochtertje in ontwikkeling zo hard achteruit dat ze niet meer kan praten en dingen niet meer begrijpt. Ze raakt zwaar verstandelijk beperkt en is autistisch.
“Het is de nachtmerrie van elke ouder en ineens zat ik er midden in. De onzekerheid, het medische circuit en vooral de mentale klap als je langzaam gaat beseffen: dit gaat niet weg. Mijn kind wordt niet beter en we weten niet hoe het verder gaat.”
Ruim 10 jaar staat Swetlana in de overleefstand. Als moeder, mantelzorger maar ook als verpleegster en zorg coördinator. Alles draait om haar dochtertje.
“Mijn werk was een plek om uit te rusten. Ik bleef maar doorgaan want dat doe je als moeder. Totdat iemand mij de vraag stelde: en wat voor leuke dingen doe jij nu voor jezelf? Ik bleef stil en brak. Die kwam wel even binnen. Ik besefte dat ik totaal geen regie meer had over mijn leven.”
Swetlana besluit om op zoek te gaan naar zichzelf. Ze ontdekt dat ze zichzelf gruwelijk tekort doet en daar lijden ook haar naasten onder. Een verhaal over haar zoektocht naar antwoorden, acceptatie, omgaan met tegenslag en het vinden van je innerlijke kracht en kiezen voor jezelf. Een taboe doorbrekend verhaal over persoonlijk leiderschap en moeilijke keuzes maken.
Haar ervaringen en levenslessen geeft Swetlana graag door aan anderen. Daarnaast is ze ook professioneel coach voor ‘overlevers’ van heftige gebeurtenissen.
“Als ik iemand met mijn verhaal kan inspireren om die ene stap te maken naar een mooier en gelukkiger leven dan is mijn missie geslaagd.”
